TUNCAY BEYCEOĞLU--
Spor bizde ne anlam içeriyor?
Keyif mi yoksa sinir mi?
Çözemedim gitti.
Çözmem de zor görünüyor.
Bu kadar sosyal sorunlarla içe içe yaşayan, bu kadar ekonomik sıkıntıları olan bir halkın, spordan sadece keyif almasını beklemek, ona sadece ve sadece spor olarak bakmasını istemek çok iyimser bir beklenti olur. Farkındayım ama işin bu kadar da çığırından çıkmış olmasını anlayamıyorum. O yüzden çözmeye çok kafa yormayacağım..Kabulleneceğim..
İnsanların futbolda arınmalarını.. Kimlik,kişilik bulmalarını.. Kendilerini ona ait görerek misyon yüklenmelerini..
Hayatta yapamadıkları herşeyi futbolda yapmak istemelerini..
En yüksek gelir düzeylisinden en asgari geçinenine kadar hepsinin,söz konusu futbol olduğunda nasıl farklılaştığını nasıl bambaşka biri olup çıktıklarını..
Hepsini kabulleneceğim.. Anlayamasam da..
Bizde spor kültürü eşittir futbol kültürü demek..
Söz konusu futbol olunca yönetimler, futbolcular, tribüne gelen taraftarlar,gazeteciler, tv yorumcuları, kahvede oturan amcalar, iş ortamımızdakiler, bekçimiz, okulda ki öğretmenimiz vs..aklınıza kim geliyorsa artık.
Hiç normal değiliz. Normale yakın bile değiliz..
Eğlenmek dışında her türlü amaca hizmet eder oldu futbol..
Din gibi bağlılıklar oluştu..
Hep tabularla bakılıyor..
Kendine haksızlık yapılacağına şartlanmış, hep hakkı yenecek..
Her yıl aynı şey yapılıyor çünkü..
Tetikte..
Kafalar böyle olunca da davranışlar normal olmuyor haliyle..
İşte bu halde insanların tribünlerde olduğu bir maç izledim; Tarsus-Mersin maçını.
Şampiyonluk kazanımına dair dananın kuyruğunun kopacağı bir maç değil.
Telafisi var yani. Gel gör ki tablo hiç öyle değil..
Neyse gelelim maça.
Hava çok çok iyi sayılmasa da kötü denemez., Tribünler dolmuş..
Çalan marşlar..Söylenen şarkılar,tezahüratlar..
Futboldan keyif alıp eğlenmek için bütün şartlar oluşmuş..
Taa ki hakemin başlama düdüğüne kadar..
O ana kadar coşkuyla şarkılar söyleyen, eğlenmeye geldiğinin farkında olan onbinler bambaşka bir ruhla vahşileşiyor.
İlk iki dakika içinde yanlış pas veren topçuya,yanlış karar veren hakeme neler neler..
Ne küfürler..
Ne hakaretler..
O hakaretlerden en hafif olanını seçelim ve sokakta birisine söyletelim..
İnanın söyleyen kişi hayatta kalamaz..Hiç abartmıyorum..
O derece yani..
Ortalama 30 saniyede bir en ağırından küfür bombardımanı.
Hakemin hata yapabileceğine ihtimal verilmiyor,hep kasıt var hep bilinçli yapıyor.
İki sıra arkamda ufak bir çocukla gelmiş orta yaşlarda bir adam vardı ki anlatmak istediklerimin özeti gibiydi..
Omzunda çocuk var.Belli ki eğlensin,stadyum görsün diye getirmiş..
Getirmez olsaydı..
O yaşta,stadyumun bu haline tanık oldu ya o çocuk ilerde çok daha beter görüntülere şahit olursa çok şaşırmaz her halde.
Neler duydu o küçücük yaşında neler..
Eğer konuşabiliyorsa eve gittiğinde evdekiler nasıldı maç diye sorduklarında çocuğun vereceği cevabı çok merak ediyorum..
Dönüp dönüp baktım çocuk öyle etrafına bakıyor şaşırmış anlayamıyor durumu..
Az önceye kadar ne güzeldi burası şarkılar,marşlar falan..
Bir anda ne oldu da herkes sinir küpü?
Bağırmalar,kızmalar niye?
Babam ya da amcam (her neyiyse) neden avaz avaz küfürler savuruyor?.
Adam kendinde değil.
Yazının başında bahsettiğim hale çoktan bürünmüş.
Tepemde ki çocuk nasıl etkilenir ben onu ne diye getirmiştim ne haldeyim demek yok.
O andan itibaren tüm dünyası maç..
Sahada oynayanların kazanması. (O kaleye top girdiğinde kendi ne kazanmış olacaksa?.)
Tek kazanacağı şey var o da orda olma amacı olan eğlence ve futbolun kendine has güzelliğini yaşamak..
Neredee..
Bir güzel pas bir güzel hareket ya da gol göreyim deyip de işin keyfine varayım demiyor..
Varsa yoksa niye faulü vermedin? Niye kart göstermiyorsun? Şu sebepten yapıyosun bu sebepten böyle yapıyosun diye hakeme sinkaf
Adamın da hemen önünde çift olarak maç izlemeye gelmiş iki sevgili var.
Adam için bunun ne önemi var ki?
Küfür etmemeye ne neden olabilir?
Devaam..
Bu çocuk iyi sabrediyor ya dedim kendi kendime.. Aradan beş ya da on dakika geçmiştir.
Kız arkadaşının bu küfürleri duymazdan gelerek rahatça maç izlemesinin mümkün olmadığını anladı heralde çocuk ki döndü;
- Abi sen buradan bağırınca hakem düzelmiyor seni duymuyor boşver.
Adamın yanıt:
- Haksızlık yapıyor ama vermiyor faulüü..
Diyaloğu aynen yazdım olduğu gibi..
Adamın geçerli olma söylemine bakın..
Hakem faulü neden vermemiş?. Neden haksızlık yapıyormuş?.
Böyle bir şey olabilir mi ya?.
Gerçekten anlayamıyorum.
Bu mu yani?
Senin vahşileşmeni,sınırsızca küfürler etmeni gerektiren durum bu yani öyle mi?
İçinde ki paranoya.
Yazık..
Durum bundan ibaret.
Futbol bu halde bizde.
Bakış bu.
Yanlış anlaşılmasın sadece TİY-MİY maçlarında değil,ülkenin hangi şehrinde hangi stadında iki takım spor amaçlı müsabaka yapıyorsa bu küfürler bu ahlaksızlıklar var.. En amatöründe bile.
İzleyen inanmıyor çünkü..
Sorun temelde.
Sisteme,düzene inanmıyor.
Sahaya çıkan hakem dürüst değil hep kendine yanlışlıklar yapacak ve yakacak onun takımını..
Daha neler neler.. Ne paranoyalar..
Güvensizlik almış başını gitmiş..
Düzelir mi peki?
Çok zor..
Ülkenin sosyal tablosu eğitimi,sağlığı,ekonomisi değişmeden stadyumların içi değişmez..
O adamlar oraya gidecek bayan,çocuk demeden pervasızca o küfürleri edecek.
Bireysel edilenlerin yanında birde koro halinde edilenler var.
Hani şu tv yayını vasıtasıyla evlerimize kadar giren, Avrupa maçlarında uluslararası boyut kazanan küfür şekli.
Bayanı erkeği herkesin toplu olarak söylemekten zevk aldıkları ortak utanç.Uzunca bir yazıda ona yazılır ya neyse..
İyi de biz ne yapacağız?.
Futbolun ruhunu özümsemiş,tatlı bir rekabet yaşayıp kazandığı maçtan sonra eşini dostunu kızdırmaktan öte başka hiçbir şey yapmayan,
Sahanın içiyle,kaçan pozisyonla,golün güzelliğiyle ilgili olan,
Dakikalar geçtikçe gelmeyen golü çok içten arzulayan,
Son dakikada yediğimiz gol sonrası yıkılan ve daha nice duyguları yaşayan (her anıyla taze örnek Euro 2008) bizler.
Biz ne yapacağız?
Şöyle ki;
Bazımız bir daha maça falan gitmem diyecek ve stadyumlara yüz çevirecek,
Bazımız da futbolun vazgeçilmez cazibesine kapılmaya devam edecek..
Futbola bakışın ve stadyumların bitmiş tükenmiş olduğunu çook iyi bilerek hem de. Bu arada 26 yıl sonra Tarsuslulara sonunda 1 lig olmasada bizlere bu heyecanı yaşatan başta TİY yönetimine ve Futbolcularımıza yağmur çamur demeden Tribünlerde bıkmadan usanmadan destek veren gerçek TİY taraftarlarına Teşekkür ediyorum..
