Çocuklarımız var. 5 yaşında sokağa salmaya korkarız. Çocuklarımız var; 15’ında partiye, mitinge, toplantıya gidince; kızarız. Çocuklarımız var; 20’sinde ABD ve İsrail çıkarları uğruna, ölüme yollarız…
Çocuklar var; sırtında yük, sırtında dayak!... Çocuklar var; ebesiz doğar, doktorsuz ölür… Ağlayarak!...
Çocuklar var; analı, babalı, sevgili, yarlı… Çocuklar var; mutluluğu vurulmuş, sevgisi sabıkalı!...
Çocuklar var; savaş meydanlarının semiz mezesi! Çocuklar var; organ mafyalarının gözdesi!...
Çocuklar var; savaş tankları geçer alınlarından… Çocuklar var; insanlık utanmaz açlıklarından
Çocuklar var; sürekli “geleceğimiz” deriz! Çocuklarımız var; geleceğimize hep ihanet ederiz…
Çocuklar var; 7’sında hayat yükünü sırtlamış! Çocuklar var; hayatında ekmek almaya gitmemiş.
Çocuklar var, gökdelenlerde dünyaya parmak atar… Çocuklar var; ırzına geçilmiş… Sur diplerinde yatar!!!
Çocuklar var; beş kıta’yı dolaşmış… Çocuklar var; simit bile tatmamış.
Çocuklar var; uyuşturucunun, fuhuşun, köleliğin toy avı… Çocuklar var insanca bir dünya kurmanın adayı.
Çocuklar var; minicik!... Hayat kavgasında çırak!. Çocuklar var; kolsuz-kanatsız kalır; torna başında uyuyarak!
Çocuklar var; fidanken yobazlaştırılır!!! çocuklar var; yobazlaştırıldıkça kindaşlaştırılır!...
Çocuklar var, uyuşturucu, tiner, sigara tüter burunlarından… Çocuklar var; tecavüz sırasından geçirilir; pezevenk yataklarından.
Çocuklar var; dizi çizildiğinde, üzüldüğünde… Kahroluruz. Çocuklar var; cehennem yarınlar kurulmasına seyirci kalırız!!!
Çocuklar var; çocuk yaşta anne! çocuklar var kırkına varmadan dede-nine!
Çocuklar var; iki gözü iki çeşme… Çocuklar var hep iki ayak üzerine düşme!...
Çocuklar var; hücrede yaşamaya mahkum olmuş… Çocuklar var; özgürlükten sarhoş kalmış.
Çocuklar var; varlık içinde; cılız, cılız; sarı, sarı… Çocuklar var, yoksulluk içinde kırmızı pancar misali.
Çocuklar var; midesinde tost, kafasında test! Çocuklar var; şeyhine mürit, idolüne putperest!
Çocuklar var; özel uçaklarıyla dünyayı turlar. Çocuklar var, çöp tenekelerinde kırıntı arar.
Çocuklar var, bacağı, çöp, karnı küp, bedeni cılız… Çocuklar var; emperyalistler yüzünden! Utancımız!...
Çocuklar var, dövmeli, küpeli, takılı; vücuduna yabancı!... Çocuklar var; yabancı hayranı, marka düşkünü; mide bulancı…
Çocuklar var, televizyonla, bilgisayarla, sokakla eğitilir. Çocuklar var, teknoloji çöplüğünde öğütülür.
Çocuklar var; geleceğimiz, övüncümüz, güvencemiz… Çocuklar var, pisi pisine yok olmaya gönderdiğimiz.
Çocuklar var; umudun, güzelliğin, geleceğin yaratıcısı. Bu çocuklardır; insanlığın yeniden yaratıcısı!...
Çocuklar var, geleceğin kurtarıcısı, milyarlık bir güç! Çocuklar var, örgütsüz ve bilinçsiz kaldığı için, bir hiç!
Çocuklar var; vatanın ve milletin koruyucusu olacak. Çocuklar var; insanca bir geleceği! Yeniden kuracak.
Çocuklarımız var; sayesinde güleceğimiz. Çocuklar var; ebedi geleceğimiz.
Çocuklar var; görür görmez beni benden alır… Çocuklar var, ne kadar anlatsam yine de yarım kalır.
Çocuklar; bir milletin geleceğidir. Geleceğini ayaklar altına alan bir millet! Gelecekte ayaklar altında kalmaya mahkumdur.
Ey çocuklar! Usta olmak taşı kırmak, akıllı olmak köşeyi dönmek değildir. Dost ile düşmanı, vatansever ile haini ayırt etmektir. Bağımsız bir ülkede, özgürce yaşamaktır.
Ey çocuklar! Çocukken beslediğiniz masumluğu, güzelliği, sevgiyi, vicdanı, duyarlılığı, barışı, hoşgörüyü, paylaşımı, duygusallığı, sorgulamayı, yargılamayı… büyüdüğünüzde de asla kaybetmeyin.
Bir ağaç gibi hür ve bir orman gibi kardeşçe yaşamak için, köşe dönmeyi değil, insan olmayı seçmeli.
İnanç aydını değil, bilinç aydını olmayı, dogmalara değil, bilime güvenmeyi ilke edinmeli.
Bugün çocuk, yarın gençliksiniz. Bu ülke ve bu millet için geleceksiniz. Daha güzel bir dünya yaratmak için… Göreyim sizleri!