Her bireyin kendi kişisel tarihi vardır.Bu kişisel tarih, her anın şimdisinden, geçmişten gelip anda anlaşılır ve geleceğe akar.
Sonralarımızın öncül hakikatini içinde barındıran anlamlarıyla bir deniz feneri görevi görür.
Yaşıyoruz her an. Acı tatlı olaylar başımızdan geçiyor. “Her şey insan için” denilip dünyanın merkezine konulmuşsak insana dair her yük gün gün omuzlarımızda artıyor.
Bugün ya da dün bir yaşadığımız olay bize söylenen bir söz bize karşı bir davranış belki bugün canımızı fazlasıyla acıtıyor. O acı işte her neyse kendimizi dünyanın merkezi olarak gördüğümüzden belki katlanılabilir bir hal gibi gelmiyor bize.
Belki içinde bulunduğumuz durumdan bir çıkış yolu bile bulamıyor, buna güç yetilemiyor ve varlığımızı yadsımaya başlıyoruz. Bu böyle olmamalı oysa. Ne dünyanın merkezinde tekil ve önemli nede her şeyin sorumlusu olacak kadar güçlüyüz hayatta.
İnsan eksik bir türküdür çünkü tek başına güçsüzdür ve anlamı çoğullaşmasıyla, bireyin başka bireylerle temasıyla, insanın insanla bir araya gelmesiyle başlar. Öyle ya tek başına ve yalnız bir insanın harcı değildir bunca medeniyet.
Depremler, yangınlar, sel felaketleri karşı konulamaz tüm doğa olayları vs. Tek başına nasıl üstesinden gelebilirdik ki ? Yan yana durarak ve dayanışarak ve birbirimizin varlığını anlamlı kılarak aşa bildik tüm bunları. İnsanlığın bugüne değin gördüğü en vahşi ordular bile bugün söylemlerimizde pejoratif deyimlerle aşağıladığımız bir tarih olup çıkmışsa anlam kazanmış insan davranışının yan yana gelerek “biz” olarak hareket etmesinden.
Bugün de acılar yaşıyoruz... Hem bireysel acılar bunlar hem de toplumsal acılar. Aşacağız ama ve bugün canımızı acıtan bizi sancıtan hiçbir acı gün gelip canımızı acıtamayacak kadar uzağımızda kalacak ve dönüp baktığımızda üstesinden geldiğimiz her zorluk karşısında muzaffer bir ordunun komutanı gibi gülüp geçeceğiz savaş alanımıza bakıp.
Bu gülüş ölümlere, öldürmelere değil elbette. Yarına ve gelecek güzel günlere... Artan intihar vakaları Adli bir olay ya da büyük bir gazetenin 3.sayfa haberi değildir yalnızca gerçekliğimizi unutup tekil kaldığımız her anın acı bir fotoğrafıdır. Çoğulken anlamlı ve güçlüyüz oysa. Çoğul kalın, çok kalın yaşayacak ve zorlukları aşacak gücü kendinizde bir nabız atışında bir soluk alış verişinde hissederek kalın. Tek başına anlamsız ve birbirimizle anlamlı birbirinizle güçlüyüz.
